एकांत माझा

                             

                   एकांत माझा

 

  हजार काजव्यांनी पाहिला एकांत माझा,

तुझ्याच आठवांनी उजळला एकांत माझा.

 

नको जगा विचारू हासण्याचे गुपित माझ्या,

कित्येक हुंदक्यांनी, कोंडला एकांत माझा

 हळूच तू मुक्याने छेडला आलाप केव्हा ? 

हळूच रे मुक्याने भंगला एकांत माझा.

तुझ्याच वागण्याचा बांधते अंदाज आता,

 तुझ्यात हा असा रेंगाळला एकांत माझा.

   

अखेर भेटला नाहीस एकांती मला तू,

 तुझ्यासवेच तेव्हा संपला एकांत माझा.

दुरून आज मजला हाक आली ओळखीची,

 चुकून चांदण्यांनी ऐकला एकांत माझा.

                            • सुरेश भट  •

सुगंध जीवनाचा-रे अजुन थोडे सोस मना

                  सुगंध जीवनाचा

   रोजच्या आयुष्यात येणा-या धावपळीतुन निवांत बसले कि मन शांत बसत नाही.  का?, कशासाठी?, का बर?, केव्हा पर्यंत?, असे अनेक प्रश्न मन निर्माण करते. मग ते रोजच्या धावपळीच्या बद्दल असो, कि जीवनातील अडचणी बद्दल असो, रोजच्या एकसारख्या रुटिंगला प्रॉब्लेमला, कंटाळायला होते. मग सर्व काही जाऊ दे, हे सर्व करुन तरी काय होणार, शेवटी काय उपयोगाला येणार. असे अनेक विचार मनात निर्माण होते.   "जीवन म्हणजे काय?" अगदी सर्वांना.    पडणार प्रश्न. कधी आनंद, कधी.              दुःखात, कधी एकांतात, कधी गोंधळात ...                 

आणि उत्तर ही तसेच.. प्रत्येक वेळी, प्रत्येक.    जणांना, कधी खुपच छान, कधी.   गोंधळेलेले, कधी एकांत, कधी सुंदर ...    

 जीवनावर भरभरून प्रेम करण्यासाठी जीवनातजीवनात सकारात्मक विचार केला पाहिजे, सुख व दु:ख दोन्ही हिस्सा आहे जीवनाचे. एक छान ओळ वाचली असेल,

मन म्हणाले

  "  मी सुख शोधत आहे, " 

दु:ख म्हणाले,   

    " मला बरोबर घेऊन चल, माझ्याशिवाय सुखाची जाणीव नाही होणार. " बरोबरच आहे ना. एक कविता वाचनात आली.  त्याचे कवी बा. भ. बोरकर आहेत.  समर्पक वाटली,  

 रे अजुन थोडे सोस मना

 जळल्यावाचून नाही ज्योती कढल्यावाचून  नाही मोती

 रडल्यावाचून ना प्रीती 

नच घणांवाचून देवपणा। प्रसववेदनांविण ना सृष्टि 

तपनावाचूनि नाही वृष्टी 

दुःखाविण ना जीवनदृष्टी 

मेल्याविण मिळाला स्वर्ग 

कुणा सुधेविना रसनेत ना गोडी छलनविना ना सुकृत जोडी

 उरी फुटल्या -विण सुटती ना कोड 

रस नसेल यातनेविण कवणा। 

दातांनी जरि जीभ चावली

 कोणी बत्तीशी सांग तोडली

 सगळी मी आपलीच मंडळी 

मग शब्द  कशाला उनादुना।

माझ्या मना बन दगड_मराठी कविता/ Marathi kavita

                            माझ्या मना बन दगड

          हा रस्ता अटळ आहे !

       अन्नाशिवाय, कपड्याशिवाय

       ज्ञानाशिवाय, मानाशिवाय

        कुडकुडणारे हे जीव पाहू नको, 

           डोळे शिव, नको पाहू जिणे भकास,

           ऐन रात्री होतील भास 

        छातीमधे अडेल श्वास,

          विसर यांना दाब कढ

        माझ्या मना बन दगड 

        हा रस्ता अटळ आहे !

           ऐकू नको हा आक्रोश

        तुझ्या गळ्याला पडेल शोष

        कानांवरती हात धरत्यांतूनही येतील स्वर

         म्हणून म्हणतो ओत शिसे

          संभाळ, संभाळ, लागेल पिसे!

           रडणाऱ्या रडशील किती?

              झुरणाऱ्या झुरशील किती?

           पिचणाऱ्या पिचशील किती?

           ऐकू नको असला टाहो

           माझ्या मना दगड हो!

           हा रस्ता अटळ आहे !

        येथेच असतात निशाचर

         जागोजाग रस्त्यावर

       असतात नाचत काळोखात;

         हसतात विचकून काळे दात

           आणि म्हणतात कर हिंमत

           आत्मा विक उचल किंमत!

         ससमाणूस मिथ्या, सोने सत्य

          स्मरा त्याला स्मरा नित्य!

       भिशील ऐकून असले वेद

          बन दगड नको खेद!

         बन दगड आजपासून

           काय अडेल तुझ्यावाचून

      गालावरचे खारे पाणी

         पिऊन काय जगेल कोणी?

         काय तुझे हे निःश्वास

         मरणाऱ्याला देतील श्वास?

        आणिक दुःख छातीफोडे

         देईल त्यांना सुख थोडे?

       आहे तेवढे दुःखच फार

      माझ्या मना कर विचारकर

         विचार हास रगड

     माझ्या मना बन दगड

      हा रस्ता अटळ आहे !

       अटळ आहे घाण सारी

       अटळ आहे ही शिसारी

         एक वेळ अशी येईल

       घाणीचेच खत होईल

       अन्यायाची सारी शिते

       उठतील पुन्हा, होतील भुतेया

        सोन्याचे बनतील सूळसुळी 

       जाईल सारे कूळ

       ऐका टापा! ऐका आवाज! 

         लाल धूळ उडते              

     आज त्याच्या मागून येईल

        स्वारया दगडावर लावील धार!

      इतके यश तुला रगड

        माझ्या मना बन दगड

प्रेम म्हणजे प्रेम असतं _मराठी कविता/ Marathi kavita

           प्रेम म्हणजे प्रेम असतं 

          

               प्रेम म्हणजे प्रेम

             म्हणजे प्रेम असतं, 

        तुमचं आणि आमचं  

           ...  अगदी 'सेम' असतं !

              काय म्हणता? 

       या ओळी चिल्लर वाटतात?

         काव्याच्या दृष्टीने थिल्लर वाटतात? 

           आहो,असल्या तर असू दे,

           फसल्या तर फसू दे! 

                 तरीसुद्धा 

                तरीसुद्धा, 

       प्रेम म्हणजे प्रेम म्हणजे असतं, 

       तुमचं आणि आमचं अगदी 'सेम' असतं !

            मराठीतून इश्श्य म्हणुन 

                प्रेम करता येतं,

               उर्दुमध्ये इश्क म्हणुन

                 प्रेम करता येतं,

               व्याकरणात चुकलात

                   तरी प्रेम करता येतं,

                कॉन्व्हेट  शिकलात

              तरी प्रेम करता येतं! 

             सोळा वर्ष सरली की 

       अंगात फुलं फुलू लागतात, 

           जागेपणी स्वप्नांचे

           झोपाळे झुलू लागतात! 

           आठवतं ना?

          तुमची आमची सोळावी

            जेव्हा सरली होती,

         होडी सगळी पाण्याने भरली होती!

             लाटांवर बेभान होऊन

            नाचली होतो,

         होडी सकट बूडता बूडता 

              वाचलो होतो! 

         बुडालो असतो तरी चाललं असतं

       प्रेमानेच अलगद वर काढलं असतं!

            तुम्हाला ते कळलं होतं, 

           मलासुध्दा कळलं होतं! 

      कारण प्रेम म्हणजे प्रेम म्हणजे प्रेम असतं, 

         तुमचं आणि आमचं अगदी सेम असतं! 

                प्रेमही झुठ असतं

              म्हणणारी माणसं भेटतात 

              प्रेम म्हणजे स्तोम नुसतं

           मानणारी माणसं भेटतात!

              असाच एक जण

               चक्क मला म्हणाला

                "आम्ही कधी बायकोला 

                फिरायला नेलं नाही! "

              पाच मुल झाली तरी

              प्रेमही कधीसुध्दा केल नाही!

               आमचं काही नडलं का? 

               प्रेमाशिवाय अडलं का?

          त्याला वाटलं मला पटलं! 

              तेव्हा मी इतकंच म्हटलं, 

       प्रेम म्हणजे प्रेम म्हणजे प्रेम असतं 

         तुमचं आणि आमचं मात्र 'सेम ' नसतं!

             तिच्या सोबत पावसात कधी 

             भिजला असाल जोडीने!

            एक चॉकलेट अर्धं अर्धं 

            खाल्लं असेल गोडीने! 

            भर दुपारी उन्हात कधी तिच्या सोबत,

              तासनतास फिरला असाल 

          झंकारलेल्या सर्वस्वाने 

          तिच्या कुशीत शिराला असाल! 

                प्रेम कधी रुसणं असतं 

           डोळ्यांनीच हसणं असतं,

           प्रेम कधी भांडतंसुध्दा!!

         दोन ओळींची चिठ्ठीसुध्दा प्रेम असतं, 

           घट्ट घट्ट मिठीसुध्दा प्रेम असतं,

         प्रेम म्हणजे प्रेम म्हणजे प्रेम असतं!!  

                   मंगेश पाडगावकर 

विझलो जरी मी आज _मराठी कविता /Marathi_kavita

                

                    विझलो जरी मी आज

सुरेश भट हे मराठीतील एक सुप्रसिद्ध कवी. त्यांनी मराठी भाषेत गझल हा काव्य प्रकार रुजवला. त्यामुळे त्यांना 'गझल सम्राट' असे मानाने संबोधले जाते. 

                विझलो जरी मी आज

                  हा माझा अंत नाही

                    पेटेन उद्या नव्याने,

                  हे सामर्थ्य नाशवंत नाही

                 छाटले जरी पंख माझे,

                  पुन्हा उडेल मी

                    अडवू शकेल मला 

                    अजुन अशी भिंत नाही

          माझी झोपडी जाळण्याचे

             केलेत कैक कावे .. 

            जळेल झोपडी अशी

            आग ती ज्वलंत नाही..

                  रोखण्यास वाट माझी

                       वादळे होती आतूर..

                     डोळ्यात जरी गेली धूळ,

                         थांबण्यास उसंत नाही..

 

               येतील वादळे, खेटेल तुफान, 

                        तरी वाट चालतो..

                अडथळ्यांना भिवून अडखळणे,

                  पावलांना पसंत नाही 

                                                  सुरेश भट 

विश्वास ठेवा यात काही पापं-मराठी कविता/ marathi kavita

•        

       विश्वास ठेवा यात काही पापं नाही

                    सिगरेटचा जेव्हा तुम्ही, 

                       मजेत घेता मस्त झुरका, 

                        आवडलेल्या आमटीचा, 

                  आवाज करीत मारता मुरका 

           विश्वास ठेवा यात काही पापं  नाही,  

                 आनंदाने जगायचं नाकारणं,

        याच्यासारखा आणि दुसरा शाप नाही  

                   जबरदस्त डुलकी येते, 

                 धर्मग्रंथ वाचता वाचता 

                लहान बाळासारखे तुम्ही,

                 खुर्चीतच पेंगुळलेला लागता,

            विश्वास ठेवा यात काही पापं नाही,

            आनंदाने जगायचं नकारणं, 

       याच्यासारखा आणि दुसरा शाप नाही!

             देवळापुढील रांग टाळून, 

                 तुम्ही वेगळी वाट करता, 

                    कांदाभजी खाऊन, 

                 पोटोबाची पूजा करता, 

         विश्वास ठेवा यात काही पापं नाही,

            आनंदाने जगायचं नकारणं,   

         याच्यासारखा आणि दुसरा शाप नाही!

                   प्रेमाची हाक येते, 

                 तुम्ही धुंद साद देता,

                कवितेच्या ओळी ऐकून,

                मनापासून दाद देता,

         विश्वास ठेवा यात काही पापं नाही,

             आनंदाने जगायचं नकारणं, 

        याच्यासारखा आणि दुसरा शाप नाही!    

                  मंगेश पाडगावकर 

सांगा कसं जगायचं?- मराठी कविता / Marathi_kavita

             "सांगा कसं जगायचं"?
"सांगा कसं जगायचं "? ही कविवर्य मंगेश पाडगावकरांच्या लेखनातून अवतरलेली एक सुंदर अशी कविता! आयुष्यात अनेक चांगल्या गोष्टी असुन सुद्धा केवळ त्याकडे दुर्लक्ष केले जाते, व नकारात्मक गोष्टीकेडे लक्ष्य केंद्रित करून मनुष्य दुःखी होत राहतो, विचारातील नकारात्मकता सोडुन देऊन सकारात्मक विचार केला पाहिजे हे विचार कविवर्य मंगेश पाडगावकर अगदी सहज शब्दात तुम्हालाच ठरवायला सांगितले आहे.

                          सांगा कसं जगायचं ?
           कण्हत कण्हत की गाणं म्हणत तुम्हीच ठरवा !
      डोळे भरून तुमची आठवण कोणीतरी काढतंच ना?
         ऊन ऊन दोन घास तुमच्यासाठी वाढतंच  ना?
               शाप देत बसायचं की दुवा देत हसायचं
                तुम्हीच ठरवा!
                   सांगा कसं जगायचं?...

          काळ्याकुट्ट काळोखात जेव्हा काही दिसत नसतं
             तुमच्यासाठी कोणीतरी दिवा घेऊन उभ असतं
                 कोळोखात कुढायचं की प्रकाशात उडायचं
                  तुम्हीच ठरवा!
                  सांगा कसं जगायचं?...

        पायात काटे रुतून बसतात हे अगदी खरं असतं,
          आणि फुलं फुलून येतात हे काय खरं नसतं?
         काट्यांसारखं सलायचं की फुलांसारखं फुलायचं
           तुम्हीच ठरवा!
                 सांगा कसं जगायचं?...

        पेला अर्धा सरला आहे असं सुध्दा म्हणता येतं
         पेला अर्धा भरला आहे असं सुध्दा म्हणता येत
           सरला आहे म्हणायचं की भरला आहे म्हणायचं
           तुम्हीच ठरवा!

                सांगा कसं जगायचं?
           कण्हत कण्हत की गाणं म्हणत
              तुम्हीच ठरवा!

                     
                                      मंगेश पाडगावकर

मराठी कविता_कणा/ Kavita

 विष्णु वामन शिडवाडकर हे मराठी भाषेतील अग्रेगण्य कवी,लेखक, नाटककार, कथाकार  होते, त्यांनी कुसुमाग्रज या टोपणनावाने कविता लेखन केले.कुसुमाग्रजांची निवडक कविता ती म्हणजे  त्याची 'कणा ' ही कविता नेहमीच तरुणांना स्फूर्ती देणारी आहे:------

 

 कणा 

             

                    कणा 

  " ओळखलतं का सर मला " 

                 पावसात आला कोणी 

 कपडे होते कर्दमलेले

             केसावरती पाणी.

क्षणभर बसला, नंतर हसला,

              बोलला वरती पाहुन; 

'गंगामाई पाहुणी आली,

             गेली घरट्यात राहून,

 माहेरवाशीण पोरीसारखी 

              चार भिंतीत नाचली

 मोकळ्या हाती जाईल 

          कशी बायको मात्र वाचली

 भिंत खचली, चुल विझली,

                 होते नव्हते नेले,

प्रसाद म्हणून पापण्यामध्ये

               पाणी थोडे ठेवले 

 कारभारणीला घेऊन संगे सर, 

आता लढतो आहे

            पडकी भिंत बांधतो आहे. 

         चिखलगाळ काढतो आहे,

   खिशाकडे हात जाताच हसत हसत उठला 

       'पैसा नको सर, जरा एकटेपणा वाटला 

         मोडून पडला संसार तरी मोडला नाही

                         'कणा'

      पाठीवरती हात ठेवून नुसता लढ म्हणा.'

कुसुमाग्रज 

                                                             कुसुमाग्रज